Aktualności

Z ciężkim sercem przychodzi mi przelanie na klawiaturę obiektywnych faktów i subiektywnych wrażeń, jakie przyniosła finałowa kolejka Rudzkiej Amatorskiej Ligi Siatkówki. Raz – ze względu na jej rangę. Dwa – z uwagi na ogrom myśli i spostrzeżeń, które (aby Was nie zanudzić) muszę ograniczyć do niezbędnego minimum. Trzy – bo było to nasze ostatnie spotkanie – a co za tym idzie – moja ostatnia możliwość do zapisania kolejnych kart „Volleyball and the city”.

Postanowiłam zatem ułatwić sobie to zadanie i jako punkt wyjścia przywołam słowa Ś.P. Arkadiusza Gołasia, który powiedział kiedyś, że „Każdy rodzaj aktywności niesie ze sobą bogaty skarbiec wartości. Ćwiczenie uwagi, kształcenie woli, wytrwałości, odpowiedzialności, znoszenie trudu i niewygód, duch wyrzeczenia i solidarności, wierność obowiązkom – to wszystko należy do cnót sportowca”.

Mnie samą, nie raz, ani nie dwa, dopada leń, który odbiera chęć do działania i rodzi myśli
z cyklu „przecież mogę zrobić to jutro”. Bywały też takie czwartki, kiedy to – po ciężkim dniu w pracy, w niesprzyjającej aurze pogodowej i przy innego typu złośliwościach losu – nie bardzo miałam ochotę na wychodzenie z domu. W takich właśnie momentach utożsamiałam RALS z obowiązkiem. Ale było to tylko chwilowe zwątpienie. Widząc –
z jednej strony wkład pracy Organizatorów, z drugiej –  zaangażowanie Uczestników, będące uosobieniem przywołanych słów A. Gołasia, zmęczenie natychmiast znikało
a baterie wewnętrznej energii ładowały się do maksymalnego poziomu:)

Ubiegłego czwartku nie mogłam się wręcz doczekać! Oczekiwania, ciekawość i głód emocji były przeogromne, bo – jakby nie patrzeć – był to mój pierwszy finał z Wami! A Wy? A Wy zafundowaliście mi „prawdziwą fabrykę snów, a nie marną podróbkę Hollywood’u”! Za co bardzo Wam dziękuję!:)

A teraz trochę konkretów…

Wieczór rozpoczęliśmy od walki o 3. miejsce naszej Ligi. Na parkiecie spotkali się zawodnicy DOOM TEAM i KA SPRÓBUJ Z NAMI. Oba finałowe spotkania tych drużyn okazały się bardzo wyrównane i zacięte. Jednakże, o ile pierwsze było manifestacją siłowych ataków i szybkich zagrywek, o tyle drugie nazwałabym siatkówką w wersji soft ;) Zwłaszcza w ekipie KA dało się zauważyć ogromne skupienie i wyciszenie. Takie podejście okazało się skuteczne, bo Klubowicze w inaugurującej partii popełnili zaledwie pięć błędów własnych
i – pomimo niezwykle aktywnego i czujnego bloku po stronie DOOM oraz trudnego wyniku
w końcowej fazie seta (21-20 dla TEAMu) – potrafili spiąć się w sobie, zdobywając
5. punktów z rzędu, m.in. dzięki dwóm niezwykle sprytnym kiwkom Łukasza Bulandy
i niezawodnym w chwilach kryzysu atakom Wojtka Szpitola i Mateusza Króla. W kolejnej części meczu do świetnej dyspozycji w ataku dołożyli trudną do przyjęcia zagrywkę, dzięki czemu szybko wysunęli się na prowadzenie i ze spokojem zakończyli spotkanie, zdobywając tym samym 3. miejsce RALS w sezonie 2012/2013.

Wraz z godziną 20. nadeszła pora, by przejść do punktu kulminacyjnego wieczoru – finału finałów:D Jak najkrócej i jednocześnie najtrafniej opisać jego przebieg? Otóż – jak
w utworze „Transfuzja” – mieliśmy tutaj naprzeciwko siebie „demonstrację szeregu możliwości” oraz „akceptację rzeczywistości”. Dla SALOS TEAM nie był to chyba najlepszy dzień. Nie korzystali z nielicznych momentów słabszej gry swoich przeciwników a – jak wiadomo – niewykorzystane sytuacje się mszczą. Zwłaszcza, że Chłopaki z 6 ŚCIĘĆ byli wręcz zaprogramowani na zwycięstwo. I konsekwentnie do tego celu dążyli. Zresztą, nie tylko w tym meczu, ale i w całym turnieju. W ich grze najbardziej lubię solidarność. Oni doskonale wiedzą, że w siatkówkę nie gra się samemu. Ale trzeba przyznać, że dużym ułatwieniem jest dla nich fakt, że każdy z zawodników prezentuje podobny poziom, dzięki czemu stanowią dla siebie wsparcie i idealnie się uzupełniają, prezentując nam nierzadko genialną mozaikę siatkarskich zagrań. 9 maja najbardziej widowiskowe ataki szły z tzw. środka. I w ten właśnie sposób K. Lomania zdobył ostatni zwycięski punkt dla swojej drużyny.

Jak widzicie, przebieg obu spotkań był dosyć spokojny i potwierdził wyższość sportową zwycięzców poprzednich starć. Brak sytuacji spornych i poczucie sprawiedliwości uzyskanych wyników pozwoliły wszystkim uczestnikom turnieju szczerze cieszyć się
z osiągniętych sukcesów, a także współtworzyć wspaniałą, przyjazną i niezwykle ciepłą atmosferę ceremonii zakończenia tegorocznej RALS.

Aby dopełnić formalności, przypominam, że Mistrzem Ligi została niepokonana drużyna
6 ŚCIĘĆ, na drugim miejscu uplasował się zespół SALOS TEAM, a na ostatnim stopniu podium stanęli Panowie z KA SPRÓBUJ Z NAMI. Tytuł MVP naszego turnieju otrzymał Wojtek Szpitol, zaś najlepszym Typerem okazał się Wojtek Niemiec. Gratulujemy!:)

Przy okazji pragnę podziękować Oli i Tomkowi za możliwość zaangażowania się
w tworzenie Ligi. To niesamowite, że mogłam wcielać w życie to, co znałam jedynie
z teorii. Robicie kawał dobrej roboty, czego najlepszym dowodem był czwartkowy wieczór i słowa sympatii uczestników Ligi, które spływają do nas z każdej strony:)

Odwlekam to jak mogę, ale chyba przyszła najwyższa pora, aby postawić symboliczną kropkę w tej oto przeplatance podsumowań, wspomnień, podziękowań i gratulacji.

W imieniu źródła Mojej Osobistej Satysfakcji i Radości (znanego powszechnie jako MOSiR) dziękuję Wam raz jeszcze za każdy wspólnie spędzony czwartek.  

Czas wejść w fazę cool down, odbudować siły i zatęsknić za Ligą, po to, aby
z entuzjazmem, zapałem i nowymi celami przystąpić do kolejnego sezonu naszej zabawy:)

Zatem – do zobaczenia we wrześniu!:)